Προσθετική

Ακίνητη

Στεφάνες

Η στεφάνη είναι μια προσθετική αποκατάσταση που παραμένει μόνιμα στο στόμα και καλύπτει πλήρως σαν θήκη ένα δόντι με εκτεταμένες βλάβες για να το προστατεύσει και να διατηρήσει την αισθητική και τη λειτουργικότητά του.

Οι στεφάνες χρησιμοποιούνται όταν σε ένα δόντι υπάρχει μεγάλη απώλεια ιστού λόγω τερηδόνας και η αποκατάσταση με απλό σφράγισμα δεν είναι ασφαλής επιλογή γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος κατάγματος. Επίσης, δόντια με μεγάλα σφραγίσματα καλό είναι να προστατεύονται με θήκες για τον ίδιο λόγο. Συχνά, τοποθετούμε θήκη και μετά από μια ενδοδοντική θεραπεία, γιατί και σε αυτήν την περίπτωση το δόντι μπορεί να είναι εύθραυστο. Σε περίπτωση κατάγματος ενός δοντιού, και ιδίως όταν το σπασμένο τμήμα είναι μεγάλο, οι θήκες προστατεύουν το αποδυναμωμένο δόντι από την περαιτέρω φθορά και την ενδεχόμενη απώλειά του.

Η διαδικασία της τοποθέτησης είναι ανώδυνη. Αρχικά προετοιμάζουμε το δόντι για να δεχτεί τη στεφάνη, τροχίζοντάς το περιμετρικά έτσι ώστε να δημιουργήσουμε τον απαραίτητο χώρο. Σε ορισμένες περιπτώσεις πιθανόν να χρειάζεται να προηγηθεί απονεύρωση του δοντιού και τοποθέτηση άξονα στο ριζικό σωλήνα για την καλύτερη στερέωση της στεφάνης. Στη συνέχεια παίρνουμε αποτυπώματα από τον ασθενή και με βάση αυτά θα κατασκευαστεί η στεφάνη στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο. Μέχρι τότε τοποθετούμε μια προσωρινή στεφάνη και όταν η μόνιμη ετοιμαστεί, θα την τοποθετήσουμε και θα την συγκολλήσουμε στο δόντι. Στο μεταξύ έχουμε ελέγξει και την εφαρμογή.

Υπάρχουν διάφορα είδη στεφανών ανάλογα με το υλικό της κατασκευής. Οι μεταλλοκεραμικές στεφάνες κατασκευάζονται από κράμα μετάλλων το οποίο επενδύεται εξωτερικά με πορσελάνη. Όμως πολύ καλύτερη αισθητικά επιλογή είναι οι ολοκεραμικές στεφάνες που φτιάχνονται εξ ολοκλήρου από πορσελάνη και προσφέρουν ένα απόλυτα φυσικό αποτέλεσμα

Γέφυρες

Οι γέφυρες είναι στην ουσία ένα σύνολο από στεφάνες ενωμένες μεταξύ τους με τις οποίες υποκαθιστούμε ένα ή περισσότερα δόντια που λείπουν. Οι δύο ακριανές στεφάνες της κατασκευής τοποθετούνται στα φυσικά δόντια εκατέρωθεν του κενού που έχει δημιουργηθεί από την απώλεια δοντιού ή δοντιών. Δηλαδή αυτά τα φυσικά δόντια λειτουργούν σαν στηρίγματα της γέφυρας, ενώ στο μέσο βρίσκονται οι στεφάνες που θα αντικαταστήσουν τα φυσικά δόντια. Φυσικά, μια γέφυρα μπορεί να στηρίζεται και σε εμφυτεύματα.

Για να τοποθετήσουμε μια γέφυρα, θα πρέπει πρώτα να διορθώσουμε τυχόν προβλήματα που παρουσιάζουν τα φυσικά δόντια-στηρίγματα, όπως η τερηδόνα και η περιοδοντική νόσος. Η διαδικασία είναι παρόμοια με εκείνη που ακολουθούμε για την τοποθέτηση των στεφανών.

Με τις γέφυρες μπορούμε να αντιμετωπίσουν ένα μέρος από τις δυσλειτουργίες που παρουσιάζονται στο στόμα μας όταν χάνουνε κάποιο ή κάποια δόντια. Συγκεκριμένα, σε περίπτωση απώλειας ενός δοντιού, τα γειτονικά δόντια δεν έχουν πια πλευρική στήριξη και αρχίζουν σταδιακά να γέρνουν προς το κενό που έχει μείνει με αποτέλεσμα να χαλαρώσουν και να χρειαστούν πιθανόν εξαγωγή στο μέλλον. Παράλληλα, τα υπόλοιπα δόντια επιβαρύνονται γιατί οι μασητικές δυνάμεις δεν κατανέμονται πλέον ομοιόμορφα. Φυσικά με την απώλεια δοντιών διαταράσσεται η συνολική λειτουργικότητα του στόματος και επηρεάζεται η μάσηση, η ομιλία κλπ. Οι γέφυρες προσφέρουν μια καλή λύση σε αυτά τα προβλήματα, ενώ με τα σύγχρονα υλικά κατασκευής (ολοκεραμικά, ζιρκονία) προσφέρουν και εξαιρετικά αισθητικά αποτελέσματα.

Κινητή

Όταν έχουμε απώλεια των περισσότερων ή όλων των δοντιών, η λύση που διαθέτουμε είναι οι τεχνητές οδοντοστοιχίες. Υπάρχουν πολλά είδη τεχνητών οδοντοστοιχιών που διαφέρουν μεταξύ τους σε σχέση με τον τρόπο στήριξης στο στόμα και τον αριθμών των δοντιών που υποκαθιστούν

Ολικές Οδοντοστοιχίες

Οι ολικές οδοντοστοιχίες χρησιμοποιούνται στις περιπτώσεις που ο ασθενής έχει χάσει όλα του τα δόντια στη μία ή και στις δύο γνάθους. Αποτελούνται από ένα μέρος που υποκαθιστά τα ούλα και κατασκευάζεται από ακριλικό υλικό, και ένα μέρος που περιλαμβάνει τα τεχνητά δόντια από πορσελάνη ή ακρυλικό.

Πριν την τοποθέτηση, εξάγουμε όλα τα τυχόν προβληματικά δόντια που έχουν απομείνει και περιμένουμε μέχρι να γίνει η επούλωση. Στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την επούλωση, μπορούμε να τοποθετήσουμε μια άμεση προσωρινή οδοντοστοιχία, η οποία θα αντικατασταθεί αργότερα από τη μόνιμη. Οι ολικές οδοντοστοιχίες κατασκευάζονται σε οδοντοτεχνικό εργαστήριο με βάση αποτυπώματα που έχουμε πάρει από τον ασθενή, ώστε η αποκατάσταση να έχει τη σωστή εφαρμογή.

Με τις ολικές οδοντοστοιχίες μπορούμε να αποκαταστήσουμε σε κάποιο βαθμό την λειτουργικότητα του στόματος, αλλά σίγουρα δεν προσφέρουν τη φυσική αίσθηση και τη σταθερότητα των φυσικών δοντιών ή των εμφιτευμάτων, ενώ χρειάζονται και προσεκτική συντήρηση. Επειδή δεν εμποδίζουν την απορρόφηση οστού μετά την απώλεια των δοντιών, θα πρέπει να τροποποιούνται για να προσαρμόζονται στα ούλα.

Μερικές
Οδοντοστοιχίες

Οι μερικές οδοντοστοιχίες επιλέγονται όταν λείπουν από την γνάθο πολλά δόντια αλλά έχουν σωθεί και κάποια που μπορεί να λειτουργήσουν ως στηρίγματα για την οδοντοστοιχία. Με μία μόνο μερική οδοντοστοιχία μπορούμε να αντικαταστήσουμε ταυτόχρονα πολλά δόντια σε διαφορετικές θέσεις της γνάθου και έτσι αποφεύγουμε την κατασκευή πολλών γεφυρών.

Ανάλογα με τον τρόπο που οι μερικές οδοντοστοιχίας συνδέονται με τα δόντια, διακρίνονται σε εκείνες με μεταλλικά άγκιστρα και σε εκείνες με συνδέσμους ακριβείας.

Οι οδοντοστοιχίες με άγκιστρα διαθέτουν ένα μεταλλικό πλαίσιο από ειδικό κράμα που καταλήγει σε μια πλαστική βάση. Εκεί τοποθετούνται τα τεχνητά δόντια, ενώ η όλη κατασκευή στηρίζεται στα ούλα αλλά και στα υπάρχοντα φυσικά δόντια με μεταλλικά άγκιστρα.

Για τις οδοντοστοιχίες με συνδέσμους ακριβείας χρειάζεται να τοποθετήσουμε στεφάνες στα φυσικά δόντια, ώστε να «κουμπώσουν» σταθερά οι οι ειδικοί σύνδεσμοι της οδοντοστοιχίας. Σε σχέση με τις συμβατικές μερικές οδοντοστοιχίες, προσφέρουν καλύτερη σταθερότητα και είναι ανώτερες αισθητικά γιατί δεν έχουν μεταλλικούς βραχίονες που είναι ορατοί στο στόμα.

Επένθετες
Οδοντοστοιχίες

Επένθετη οδοντοστοιχία είναι ένας ειδικός τύπος ολικής οδοντοστοιχίας που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όταν απομένουν λίγα δόντια στο στόμα που μας επιτρέπουν να αξιοποιήσουμε τις ρίζες τους για να στηρίξουμε την αποκατάσταση.

Για να πετύχουμε ικανοποιητική σταθερότητα χρησιμοποιούμε ειδικά συγκρατητικά μέσα, δηλαδή συνδέσμους ακριβείας, που εφαρμόζουν και κουμπώνουν πάνω στις ρίζες. Μια επένθετη ολική οδοντοστοιχία προσφέρει πολύ μεγαλύτερη συγκράτηση και σταθερότητα σε σχέση με την κλασική που στηρίζεται μόνο στους μαλακούς ιστούς του στόματος. Γι’ αυτό είναι μια λύση με πολύ καλύτερα λειτουργικά αποτελέσματα και βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενή. Προσφέρουν επίσης μεγαλύτερη άνεση αφού είναι μικρότερη ως κατασκευή, ενώ η παραμονή των φυσικών ριζών εμποδίζει την απορρόφηση του οστού.

Φυσικά, επένθετες οδοντοστοιχίες μπορούμε να τοποθετήσουμε και σε εμφυτεύματα, ώστε με έναν σχετικά περιορισμένο αριθμό εμφυτευμάτων να έχουμε μια ολική αποκατάσταση με εξαιρετική λειτουργικότητα και αισθητική.